Тонг отгач, тунни кутмагин, яхши-ёмон ўтган кечаги кунни эмас, ҳали келиб улгурмаган эртани ҳам эмас, яшаётган бугунингни ўйлагин.
Қуёши чарақлаган бу кун сенинг кунингдир, бир кунлик умр… Гўё бу кунда туғилиб, шу кунда ўладигандек, бугунги ҳаётингни бугун учун бағишлагин. Шундагина сенинг ҳаётинг ўтмиш ғам-ташвишлари, келажакнинг хатарли шарпаларига тўқнаш келмайди.
Барча ижод, меҳнатларингни бугунинг учун сарфлагин.
Бу кунда хушуъ билан намоз ўқигин, тадаббур билан қуръон тиловат қил, бугунинг ҳақида мушоҳада юрит, ҳусни хулқли бўлгин, қазойи қадарга рози бўл, ўзгаларга манфаат етказ.
Бу кунда соат, дақиқаларни йилларга, сонияларни ойларга айлантиргин, бу кунда яхшиликни экиб, гўзаллик ҳосилини йиғиб олгин, гуноҳлардан мағфират сўра, Парвардигорни зикр қил, риҳлат тадоригини кўр, бу кунни хурсандчилик билан ўтказгин, ризқу-рўзга, Оллоҳ таоло сенга берган неъматларга рози бўлгин. «Бас, сенга ато этган нарсамни олгин ва шукр қилгувчилардан бўлгин!». (Аъроф сураси 144-оят). Бу кунни қайғу ҳасратсиз, гина-ҳасадсиз ўтказгин.
Ушбу сўзларни қалбинг ойнасига ёзиб қўйгин: КУН БУГУНИНГДИР.
Агар сен шу нарсаларни жиддий, қатъий ирода билан тасдиқласанг, ўз нафсингни «мен фақат шу кун учун яшайман» иборасига буйинсундирасан ва ўша пайтда ўз борлигингни бино қилишликка, иқтидорингни ривожлантиришликка бу кунингни ҳар бир лаҳзасидан фойдаланасан ва дейсан: Бу кунда сўзимни ўнглайман, ёмон, фаҳш сўзларни сўзламайман, ғийбат қилмайман, бу кун ўз уйимни тартибга келтираман, бу кунда жисмим тозалигига, юриш-туришимга эътибор бераман.
Бу кунда қалбимга фазилат уруғини экаман, униб-ўсгач, ундан кибр-ҳаво, ҳасад, риё, ёмон гумондан иборат ёмон илдизларни тиконли шоҳлари билан бирга юлиб ташлайман.
Бу кунда бошқаларга манфаат етказиш умидида бўламан, ўзгаларга яхшилик қиламан, касал ҳолидан хабар оламан, муҳтож, мазлумларга ёрдам бераман, олимни сийлайман, кичикни иззат, каттани ҳурмат қиламан.
Ўтган нарса ўтиб кетди, қуёш каби ботди, ўтмиш, энди сен учун кўзёш тўкиб қайғураётганимни кўрмайсан, чунки сен бизни тарк этдинг, бизлардан узоқлашдинг ва абадул обидийн қайтиб келмайсан.
Эй келажак, сен ғайб оламидасан, бас, мен ҳавойи орзулар билан ҳамкорлик қилмасман ва ҳаётдаги бугунимни хаёлдаги эртага алишмайман, ўз нафсимни тасаввурга сотмайман, келажак учун шошилмайман, чунки эртанги кун ҳали йўқдир, ҳали яратилмаган, ҳали тилга олгулик бир нарса эмасдир.
Кун бугунингдир, бу сўз ҳаётни гўзал суратда кўришни истаган инсон учун саодат луғатида энг гўзал сўздир.
Доктор Оиз Ал-Қарний, «Ла таҳзан»
