БУХОРИЙ НИДОСИ

Тугаб адоғига етди дармоним,
Зўрға жон сақлаюр ҳалқумда жоним
Мен учун ерингда жой ҳам қолмади,
Мени ҳузурингга чорла, Раҳмоним!


Мадинанг томонга бурилди йўлим,
Фақат ҳадис ёзди бу икки қўлим.
Асло ниятимда йўқ эди ўлим,
Мени ҳузурингга чорла, Раҳмоним!


Инсонман, қалбимда озгина алам,
Амир ҳузурига чорлаган ул дам.
Яна ушлолмадим тилимни маҳкам…
Мени ҳузурингга чорла, Раҳмоним!


Ажиб, диндорларинг кўрдим минг талаш,
Ишлари — гўрига тинмай ўт қалаш!
Бу каслар ичида ҳайф эрур яшаш
Мени ҳузурингга чорла, Раҳмоним!


Расул ҳадисига кетиб минг хаёл
Қалбимга кирмабди бир зоти аёл.
Шунча меҳнатларим топмайин завол
Мени ҳузурингга чорла, Раҳмоним!


Тириклар ҳар куни ёқамдан тутар,
Кўнглимдан ҳар кеча ҳасрат, дард ўтар.
Ривоятда келган асҳоблар кутар
Мени ҳузурингга чорла, Раҳмоним!


Дунёга ярашар куй-қўшиқ, бахши,
Эхтимол уларга фоний ишқ яхши.
Тахирлаб бормоқда ҳаётнинг мағзи
Мени ҳузурингга чорла, Раҳмоним!


Етар, сен томонга юргим келяпти,
Отамнинг ёнида тургим келяпти,
Абу Ҳурайрани кўргим келяпти,
Мени ҳузурингга чорла, Раҳмоним!


Олтмиш учга кирдим – ортиғи мушкул!
Ўнгимни қоплаюр ваҳший бир довул
Ҳар куни тушимни банд этди Расул
Мени ҳузурингга чорла, Раҳмоним!


Х Ҳамидов